Created with WebWaveCMS
KANCELARIA RADCY PRAWNEGO, KANCELARIA RZECZOZNAWCY MAJĄTKOWEGO Marcin Sitnicki tel. 662 00 10 79
Przepisami prawa, które regulowały prowadzenie ksiąg wieczystych (zwanych hipotecznymi) w zaborze rosyjskim (Królestwie Polskim) było „Prawo o ustaleniu własności dóbr nieruchomych, o przywilejach i hipotekach” z 26 kwietnia 1818 r. oraz „Prawo o przywilejach i hipotekach z 13 czerwca 1825 r.
Księgi hipoteczne zakładano dla większych nieruchomości w wydziałach hipotecznych sądów okręgowych, dla mniejszych nieruchomości akta hipoteczne prowadzone były przy sądach pokoju.
Dawna rosyjska księga hipoteczna służyła - tak ja i współczesne księgi wieczyste - ustaleniu stanu prawnego nieruchomości. Zakładanie ksiąg (hipotek) nie było obowiązkowe.
Rosyjskie księgi hipoteczne prowadzone były dla danych miejscowości, podobnie zresztą jak i pruskie księgi wieczyste (grundbuchy).
Dawna rosyjska księga hipoteczna składała się z trzech części: wykazu hipotecznego, księgi umów wieczystych i zbioru dokumentów.
Wykaz hipoteczny (ипотечный указатель) - podobnie jak współczesna księga wieczysta - składał się z czterech działów (nazywanych w księdze hipotecznej rozdziałami): I obejmował przedmiot księgi hipotecznej (obszar, granice), II własność, III prawa ograniczające własność, obciążenia, serwituty, IV długi.
Struktura rosyjskiego wykazu hipotecznego (podział na cztery działy) była więc taka sama jak współczesnej księgi wieczystej. System zapisów był jednak inny. Księga hipoteczna nie była dzielona na odrębne księgi czy karty prowadzone odrębnie dla każdej nieruchomości. W dziale I zapisywano kolejno poszczególne nieruchomości, a w dziale II właścicieli z odwołaniem się do nieruchomości ujawnionych w dziale I.
Księga umów wieczystych przeznaczona była do zapisywania aktów pierwiastkowej regulacji hipoteki, zapisywania transakcji hipotecznych oraz wniosków i oświadczeń stron.
Zbiór dokumentów zawierał dokumenty, na podstawie których dokonywano wpisów w księdze umów.
Prawodawstwo carskie regulujące prowadzenie ksiąg hipotecznych obowiązywało na terenach dawnej Kongresówki również w okresie II Rzeczypospolitej. Uregulowania prawne caratu zniósł dopiero dekret Prawo o księgach wieczystych z 11 października 1946 r. (Dz.U., nr 57, poz. 320) i akta wykonawcze do niego.
Rosyjskie księgi hipoteczne i prawa w nich zapisane utraciły swą doniosłość na terenach wiejskich na skutek powszechnej akcji uwłaszczeniowej prowadzonej w Polsce w oparciu o ustawę z 4 listopada 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych. Wydawane w latach 70 i 80 XX wieku akty własności ziemi uregulowały prawo własności do gruntów rolnych i jako tytuły pierwotnego nabycia prawa własności były podstawą do zakładania nowych ksiąg wieczystych, czyniąc rosyjskie księgi hipoteczne jedynie materiałem archiwalnym.
Dziś znajomość i umiejętność czytania rosyjskich ksiąg hipotecznych jest nikła, co związane jest również z zanikającą w społeczeństwie polskim znajomością języka rosyjskiego. Dla prawnika zajmującego się regulacją stanów prawnych nieruchomości umiejętność czytania takich ksiąg może okazać się jednak bardzo pomocna i przydatna, w szczególności w sytuacji, gdy dla nieruchomości nie została do dnia dzisiejszego założona nowa księga wieczysta.
Aktualności / BLOG
KANCELARIA RZECZOZNAWCY MAJĄTKOWEGO
MARCIN SITNICKI
Aenean sagittis mattis purus ut hendrerit. Mauris felis magna, cursus in venenatis ac, vehicula eu massa. Quisque nunc velit, pulvinar nec iaculis id, scelerisque in diam. Sed ut turpis velit. Integer dictum urna iaculis vestibulum finibus. Etiam tempus dictum rhoncus. Nam vel semper eros. Ut molestie sit amet sapien vitae semper. Pellentesque habitant morbi tristique senectus et netus et malesuada fames ac turpis egestas.
Aktualności
Jesteśmy najlepsi